معاملات فارکس با قراردادهای CFD

معاملات فارکس با قراردادهای CFD

این مقاله به بررسی معاملات فارکس با استفاده از قراردادهای CFD (مخفف Contract For Difference) می پردازد. در ادامه با مفهوم CFD، نحوه عملکرد آن و کاربردش در معاملات فارکس آشنا خواهیم شد.

 CFD چیست؟

CFD مخفف “قرارداد برای ما به التفاوت” است. یک ابزار مالی قابل معامله است که نوسانات دارایی پایه را بازتاب می دهد.

قرارداد مابه التفاوت توافقی بین “خریدار” و “فروشنده” است که بر اساس آن، تفاوت بین قیمت فعلی دارایی پایه و قیمت آن در زمان تسویه قرارداد، مبادله می شود. با CFD می توانید بدون مالکیت مستقیم دارایی، بر احتمال افزایش یا کاهش قیمت آن سفته بازی کنید.

منطق معاملات CFD ساده است. اگر قیمت دارایی 5 درصد افزایش یابد، CFD شما نیز به همین میزان سود می کند. در مقابل، اگر قیمت 5 درصد کاهش یابد، CFD شما نیز 5 درصد از ارزش خود را از دست می دهد.

قراردادهای CFD به شما امکان مضاربه بر روی افزایش یا کاهش قیمت بدون مالکیت دارایی پایه را می دهند و در بازارهای مختلفی از جمله فارکس، سهام، شاخص ها، کالاها و ارزهای دیجیتال قابل استفاده هستند.

معاملات فارکس با قراردادهای CFD

در این درس بر CFD های فارکس تمرکز خواهیم کرد.CFD های فارکس به شما امکان معامله بر اساس قدرت (یا ضعف) یک ارز در مقابل ارز دیگر را می دهند. معاملات CFD به معنای خرید و فروش قراردادهای مابه التفاوت (CFD) از طریق یک کارگزار CFD است.

هنگامی که موقعیت CFD را با یک کارگزار CFD باز می کنید، آن ها یک CFD بین خود و شما ایجاد یا صادر می کنند. بنابراین، نام دقیق تر برای یک “کارگزار CFD” “صادر کننده CFD” خواهد بود. سازمان های نظارتی در واقع از اصطلاح “صادرکننده CFD” استفاده می کنند.

در معاملات فارکس، یک CFD شامل توافقی (قراردادی) است برای مبادله تفاوت قیمت یک جفت ارز خاص، بین زمان باز شدن قرارداد و زمان بسته شدن آن. هنگام بسته شدن قرارداد، شما تفاوت بین قیمت بسته شدن و قیمت باز شدن CFD را دریافت یا پرداخت می کنید.

اگر این تفاوت مثبت باشد، صادر کننده CFD به شما پول پرداخت می کند. اگر تفاوت منفی باشد، شما به صادر کننده CFD پول پرداخت می کنید.

موقعیت های لانگ و شورت در CFD

با CFD ها می توانید روی حرکات قیمت در هر دو جهت سفته بازی کنید. “لانگ” و “شورت” در معاملات CFD اصطلاحاتی هستند که به پوزیشنی که در یک معامله می گیرید اشاره دارند.

شما می توانید موقعیت CFD “لانگ” یا “شورت” باز کنید. بنابراین هنگام باز کردن یک CFD، این امکان را دارید که: CFD را با قیمت فروش تعیین شده خریداری کنید (لانگ) و یا CFD را با قیمت خرید تعیین شده بفروشید (شورت)، انتخاب شما در اینجا نشان دهنده پیش بینی شما از جهت حرکت قیمت دارایی پایه است.

این به این معنی است که:

پوزیشن لانگ: یعنی وارد شدن به قرارداد CFD با انتظار افزایش ارزش دارایی پایه. (“پیش بینی می کنم قیمت از اینجا به بالا برود.”)

پوزیشن شورت: یعنی وارد شدن به قرارداد CFD با انتظار کاهش ارزش دارایی پایه. (“پیش بینی می کنم قیمت از اینجا به پایین برود.”)

برای بستن معامله، شما باید کاری برعکس اقدام اولیه انجام دهید. هنگامی که موقعیت CFD خود را می بندید، سود یا زیان شما تفاوت بین قیمت بسته شدن و قیمت باز شدن موقعیت CFD شماست.

میزان سود یا زیان ضرب در حجم (تعداد واحد) موقعیتی که معامله کرده اید (به همراه هر گونه کارمزد و سایر هزینه هایی مانند هزینه های بهره برای موقعیت های نگه داشته شده در طول شب) را نشان می دهد.

همانطور که از نامش پیداست، CFD قراردادی بین دو طرف برای تبادل تفاوت قیمت دارایی پایه، بین زمان باز شدن قرارداد و زمان بسته شدن آن است. اگر قیمت دارایی افزایش یابد، خریدار وجه نقد را از فروشنده دریافت می کند. اگر قیمت دارایی کاهش یابد، فروشنده وجه نقد را به خریدار پرداخت می کند.

به عنوان مثال، اگر فکر می کنید GBP/JPY قرار است کاهش قیمت داشته باشد، یک CFD روی GBP/JPY خواهید فروخت. همچنان تفاوت قیمت را بین زمان باز شدن موقعیت خود و زمان بسته شدن آن مبادله خواهید کرد، اما در صورتی که GBP/JPY کاهش یابد، سود کسب می کنید و در صورت افزایش GBP/JPY متحمل ضرر می شوید.

تسویه CFD ها به صورت نقدی انجام می شود، اما ارزش اسمی هرگز به صورت فیزیکی رد و بدل نمی شود. تنها وجه نقدی که واقعاً دست به دست می شود، تفاوت بین قیمت دارایی پایه در زمان باز شدن CFD و زمان بسته شدن CFD است.

تفاوت بین قیمت های باز و بسته شدن معامله به صورت نقدی و با واحد پولی که حساب شما با آن است تسویه می شود. هیچ گونه تحویل دارایی فیزیکی وجود ندارد.

به عنوان مثال، زمانی که موقعیت CFD شامل EUR/USD را می بندید، هیچ یورو یا دلاری به صورت فیزیکی رد و بدل نمی شود.

با CFD ها، اساساً روی این موضوع مضاربه می کنید که آیا قیمت دارایی پایه نسبت به قیمت زمان باز شدن قرارداد CFD در آینده افزایش یا کاهش خواهد یافت.

در ایالات متحده، CFD ها ممنوع هستند بنابراین معامله گران خرد فروش ارز در ایالات متحده با محصولی به نام “قراردادهای FX لحظه ای تجدید شونده” معامله می کنند. از نظر فنی، آنها با CFD ها متفاوت در نظر گرفته می شوند، اما از نظر عملکردی، یکسان هستند. هر دو قراردادهای تسویه نقدی در یک جفت ارز خاص هستند که به شما امکان مواجهه با تغییرات قیمت آن جفت ارز را می دهند.

هنگام بسته شدن قرارداد، شما تفاوت بین قیمت بسته شدن و قیمت باز شدن قرارداد را دریافت یا پرداخت می کنید. هر دو به شما امکان می دهند تا معامله ای غیرمستقیم با دارایی پایه (جفت ارزها) داشته باشید، به این معنی که هرگز مالکیت واقعی ارزهای پایه را نخواهید داشت، اما ممکن است در نتیجه نوسانات قیمت دارایی پایه همانطور که گویی مالکیت واقعی آن را داشتید، سود کسب کنید یا متحمل ضرر شوید.

CFD ها به عنوان مشتقات “فرا بورس” (OTC) شناخته می شوند زیرا به جای یک صرافی مرکزی، مستقیماً بین دو طرف معامله می شوند. این دو طرف شما و کارگزار (بروکر) شما هستید.

به جای خرید و فروش فیزیکی ارز، شما در حال معامله CFD هستید که قراردادی است که به شما امکان می دهد روی افزایش یا کاهش قیمت یک جفت ارز سفته بازی کنید.

اهرم در CFD

همانطور که قبلا اشاره شد، CFD ها ابزارهای مالی به شکل مشتقات هستند که به معامله گران خرد اجازه می دهند بدون مالکیت خود دارایی، روی تغییرات قیمت آن سفته بازی کنند. اما یکی دیگر از ویژگی های برجسته CFD ها این است که آنها با اهرم معامله می شوند.CFD ها مشتقات اهرمی هستند.

معامله با اهرم به این معنی است که شما می توانید بدون نیاز به سرمایه گذاری کل مبلغ، موقعیت بزرگی را باز کنید.

فرض کنید می خواهید یک پوزیشن GBP/USD معادل یک لات استاندارد (100000 واحد) باز کنید. بدون اهرم، مجبورید کل هزینه را از ابتدا پرداخت کنید. اما با یک محصول اهرمی مانند CFD، ممکن است تنها نیاز به پرداخت 3٪ از هزینه (یا کمتر) داشته باشید.

این بدان معناست که شما می توانید موقعیت CFD را باز کنید، در حالی که تنها درصد کمی از ارزش کل موقعیت را به عنوان سپرده (“مارجین”) سرمایه گذاری می کنید. مبلغ مورد نیاز برای باز کردن و نگهداری یک موقعیت اهرمی، “مارجین” نامیده می شود و بخشی از کل ارزش یا اندازه موقعیت را نشان می دهد.

در معاملات CFD، دو نوع مارجین وجود دارد:

مارجین اولیه: سپرده اولیه مورد نیاز برای باز کردن یک موقعیت است.

مارجین نگهداری: مارجین اضافی مورد نیاز است در صورتی که موقعیت شما به متحمل شدن ضررهایی نزدیک شود که مارجین اولیه (و هر گونه وجوه اضافی در حساب شما) قادر به پوشش آنها نباشد.

اگر در برآورده کردن نیازمندی مارجین معامله خود شکست بخورید، از ارائه دهنده CFD یک اخطار مارجین دریافت خواهید کرد که از شما می خواهد وجوه بیشتری را به حساب خود واریز کنید. در صورت عدم اقدام، موقعیت به طور خودکار بسته می شود و هرگونه ضرری متحمل می شود.

این به عنوان “معامله با اهرم” شناخته می شود.

به عنوان مثال، برای یک قرارداد CFD با نسبت اهرم 50:1 که نیازمند مارجین 2٪ است، شما فقط باید مارجین اولیه 200 دلار برای به دست آوردن 10000 دلار یورو/دلار آمریکا سرمایه گذاری کنید.

نسبت اهرم نسبت بین کل ارزش اسمی موقعیت CFD (که معامله گر خرد در معرض آن قرار دارد) و مبلغ سپرده گذاری شده توسط معامله گر خرد (نیاز اولیه مارجین) است.

شما در واقع 98٪ دیگر از ارزش CFD را “قرض می گیرید”. سود یا زیان بر اساس تغییرات در ارزش کل موقعیت (یا “ارزش اسمی”) محاسبه می شود.

این بدان معناست که اگرچه شما فقط بخشی از کل ارزش اسمی موقعیت CFD خود را پرداخت می کنید، اما همانطور که 100٪ از کل ارزش اسمی را پرداخت کرده باشید، مستحق همان سود و زیان هستید.

به عنوان مثال، اگر کل ارزش موقعیت اولیه شما در معامله CFD 10000 پوند باشد و نسبت اهرمی که توسط یک شرکت ارائه می شود 100:1 باشد، نیازمندی مارجین اولیه برای شما 1٪ از 10000 پوند تعیین می شود، بنابراین باید 100 پوند سپرده گذاری کنید.

حرکت بازار به میزان 0.5٪ خلاف موقعیت شما که در ابتدا 10000 پوند ارزش داشت، منجر به ضرر 50٪ (50 پوند) نسبت به مارجین سپرده گذاری شده شما می شود.

ماهیت اهرمی CFD ها به این معنی است که معامله گران خرد می توانند در معرض ضررهایی فراتر از وجوه سپرده گذاری شده خود قرار بگیرند. بسته به اهرم استفاده شده و نوسانات دارایی پایه، سرعت و حجم ضررها می تواند قابل توجه باشد.

ما معمولاً نسبت اهرم تا 500:1 را برای CFD های فارکس مشاهده می کنیم. با نسبت اهرم 500:1، یک معامله گر خرد ممکن است بتواند یک موقعیت CFD به ارزش 1،000،000 دلار با سپرده اولیه (“نیاز مارجین”) تنها 2000 دلار باز کند!

معامله گران تازه کار ممکن است تعجب کنند که چگونه برای معامله گران فارکس این امکان وجود دارد که ارزهایی را بخرند یا بفروشند که مالک آنها نیستند. آنها همچنین اغلب با مفهوم فروش چیزی قبل از خرید آن سردرگم می شوند. کلید پاسخ این است که معامله گر در حال معامله با مشتق است، نه خود ارزهای واقعی.

از آنجایی که شما و کارگزار فارکس خود به جای دارایی های پایه واقعی، قراردادهایی را با یکدیگر رد و بدل می کنید، نیازی به “مالکیت” چیزی قبل از فروش نیست.

این مشتقات “قراردادهای مابه التفاوت” یا “CFD” نامیده می شوند.مشتقه یک ابزار مالی است که قیمت آن وابسته به  نوسانات قیمت یک دارایی پایه است.

CFD قراردادی است که تحت آن دو طرف توافق می کنند تا تفاوت قیمت بین قیمت باز شدن و قیمت بسته شدن قرارداد را مبادله کنند.

هنگام معامله CFD، در واقع در حال مضاربه بر این موضوع هستید که آیا قیمت دارایی پایه نسبت به قیمت زمان باز شدن قرارداد CFD در آینده افزایش یا کاهش خواهد یافت.

هرچه قیمت دارایی بیشتر در جهتی که پیش بینی کرده اید حرکت کند، سود بیشتری خواهید کرد. اما هرچه بیشتر علیه شما حرکت کند، ضرر بیشتری خواهید کرد.

شما می توانید یک CFD را باز کنید، در حالی که تنها درصد کمی از ارزش معامله را سرمایه گذاری می کنید. این به عنوان “معاملات اهرمی” یا “معامله با مارجین” شناخته می شود.

توجه: در ایالات متحده، از آنجایی که CFD ها ممنوع هستند، معامله گران خرد فارکس با محصولی کمی متفاوت به نام “قراردادهای FX لحظه ای تجدید شونده” یا “قراردادهای FX لحظه ای تجدید شونده” معامله می کنند.

اما هر دو محصول اساسا به همین روش با فارکس معامله می شوند.  در اصطلاحات صنعت، آنها با هم به عنوان “قراردادهای FX/CFD خرد” شناخته می شوند.

کارگزاران فارکس این مشتقات (“CFD” یا “قراردادهای FX لحظه ای تجدید شونده”) را برای معامله گران خرد ایجاد می کنند.

از آنجایی که معامله گران خرد نمی توانند به بازار ارز نقد (Spot FX) دسترسی داشته باشند و در آن معامله کنند، تنها راهی که ما می توانیم فقط بر قیمت جفت ارزها (یا “معامله در بازار فارکس”) سفته بازی کنیم. اما اگر در بازار ارز نقد معامله نمی کنید، دقیقا در کجا در حال معامله هستید؟