شاخص داوجونز، که به عنوان دومین شاخص قدیمی بازار سهام در ایالات متحده شناخته می‌شود، نقش کلیدی در ارزیابی سلامت اقتصادی این کشور ایفا می‌کند. پیش از آن، میانگین حمل و نقل داوجونز (DJTA) به عنوان نخستین شاخص، معرفی شده بود. 'داو' به عنوان یک نماینده برای ارزیابی وضعیت گسترده‌تر اقتصادی، به یکی از پربیننده‌ترین شاخص‌های جهانی تبدیل شده است.

این شاخص که در سال ۱۸۹۶ با شروعی متواضع و تنها با ۱۲ شرکت فعال در بخش‌های صنعتی نظیر راه‌آهن، پنبه، گاز، شکر، تنباکو و نفت راه‌اندازی شد، به سرعت به معیاری برای سنجش عملکرد کلی بازار سهام تبدیل شد. در اوایل قرن بیستم، ارتباط مستقیمی بین عملکرد این شرکت‌های صنعتی و رشد اقتصادی مشاهده شد، این امر نشان دهنده تأثیر قابل توجه داو بر درک عمومی از وضعیت اقتصادی بود.

با گذر زمان و تغییرات در اقتصاد، ترکیب شاخص داوجونز نیز دستخوش تغییر شده است. شرکت‌هایی که دیگر نمایانگر روندهای کنونی اقتصادی نیستند یا عملکرد ضعیفی داشته‌اند، جای خود را به شرکت‌های جدیدی داده‌اند که تغییرات و پیشرفت‌های اقتصادی را بهتر منعکس می‌کنند. این انعطاف‌پذیری و تطبیق‌پذیری داوجونز به آن امکان می‌دهد تا به عنوان یک شاخص معتبر و مرتبط باقی بماند، حتی در دوران تغییرات اقتصادی چشمگیر.

ارزش بازار، که با ضرب تعداد سهام شرکت در قیمت فعلی سهام به دست می‌آید، یکی از معیارهای کلیدی برای حضور شرکت‌ها در این شاخص است. شرکت‌هایی که به دلیل مشکلات مالی، ارزش بازار قابل توجهی را از دست می‌دهند، ممکن است از شاخص حذف شوند، و این نشان‌دهنده تلاش داوجونز برای حفظ دقت و اعتبار خود به عنوان نماینده‌ای از اقتصاد است.