برخلاف تصور رایج، تنها یک نوع کیف پول بیت کوین وجود ندارد. کیف پول های متعددی در دسترس هستند که می توانید از آنها استفاده کنید و هر کدام از آنها انواع مختلفی دارند. برای اینکه درک این موضوع برایتان آسان تر شود، انواع مختلف کیف پول های ارز دیجیتال را به سه دسته تقسیم می کنیم:
- رسانه: کیف پول روی چه رسانه ای ذخیره می شود؟
- اتصال به اینترنت: آیا کیف پول به اینترنت متصل است؟
- نگهداری کلید خصوصی: چه کسی به کلیدهای خصوصی کیف پول دسترسی دارد و بنابراین آنها را کنترل می کند؟
انواع مختلف کیف پول های ارز دیجیتال بر اساس رسانه:
از نظر رسانه، کیف پول ها را می توان به چهار دسته اصلی تقسیم کرد:
- کیف پول های نرم افزاری
- کیف پول های سخت افزاری
- کیف پول های کاغذی
- کیف پول های مغزی
کیف پول های نرم افزاری:
یک کیف پول نرم افزاری یک برنامه کامپیوتری یا برنامه موبایل است که کلیدهای خصوصی را به صورت آنلاین نگه می دارد. آنها از طریق گره های کامل معتمد، سرویس های متمرکز (مانند صرافی های متمرکز) به شبکه بیت کوین متصل می شوند یا خودشان گره های کامل هستند.
سه نوع کیف پول نرم افزاری وجود دارد:
- کیف پول های دسکتاپ: که روی رایانه رومیزی یا لپ تاپ استفاده می شوند.
- کیف پول های موبایلی: که به عنوان یک “برنامه” موبایل کار می کنند و روی تلفن های هوشمند شما استفاده می شوند.
- کیف پول های مبتنی بر وب: که به عنوان افزونه مرورگر کار می کنند و در مرورگر وب شما استفاده می شوند.
کیف پول های سخت افزاری:
یک کیف پول سخت افزاری یک دستگاه فیزیکی کوچک و قابل حمل (شبیه به فلش مموری USB) است که کلیدهای خصوصی شما را در هر زمان از اینترنت جدا نگه می دارد. برای انجام تراکنش، یک کامپیوتر و نرم افزار سازنده دستگاه برای تأیید (یا “امضای”) تراکنش مورد نیاز است زیرا کلیدهای خصوصی به صورت آفلاین نگهداری می شوند.
کیف پول های سخت افزاری امنیت بیشتری نسبت به کیف پول های نرم افزاری ارائه می دهند، اما اکثر مردم از آنها استفاده نمی کنند زیرا پیچیده هستند و خود دستگاه ها گران هستند.
کیف پول های سخت افزاری Ledger، Trezor یا SecuX را توصیه می کنم.
کیف پول های کاغذی:
یک کیف پول کاغذی به معنای واقعی کلمه تکه کاغذی است که آدرس و کلید خصوصی شما روی آن چاپ یا نوشته شده است. کیف پول های کاغذی با دانلود نرم افزار و سپس اجرای آن به صورت آفلاین (بدون اتصال به اینترنت) برای ایجاد یک جفت کلید عمومی/خصوصی که روی یک تکه کاغذ چاپ می کنید، ایجاد می شوند.
کیف پول های مغزی:
یک کیف پول مغزی به کلید خصوصی ای اشاره دارد که در حافظه کاربر به صورت یک عبارت بازیابی (seed phrase) ذخیره می شود که یک دنباله از ۱۲ تا ۲۴ کلمه (که اغلب به عنوان “عبارت یادآور” نامیده می شود) است.
این شبیه به یک کیف پول کاغذی است، با این تفاوت که هیچ چیزی روی کاغذ نوشته نمی شود. همه چیز در حافظه شما ذخیره می شود. اگر تا به حال رمز عبوری را فراموش کرده اید، کیف پول مغزی قطعا برای شما مناسب نیست.
کیف پول های ارز دیجیتال بر اساس اتصال به اینترنت:
از نظر اتصال به اینترنت، کیف پول ها را می توان به دو دسته تقسیم کرد:
- کیف پول های داغ
- کیف پول های سرد (یا “ذخیره سازی سرد”)
کیف پول های داغ
“داغ” در کیف پول داغ به اتصال آن به اینترنت اشاره دارد. یک کیف پول زمانی “داغ” در نظر گرفته می شود که:
- کیف پول از طریق اینترنت به طور مستقیم قابل دسترسی باشد.
- یا کیف پول روی دستگاهی باشد که همیشه به اینترنت متصل است.
اگر می توانید مستقیماً از طریق یک مرورگر وب یا از طریق رایانه رومیزی، لپ تاپ، تبلت یا تلفن همراهی که اتصال به اینترنت دارد به ارز دیجیتال خود دسترسی پیدا کنید، به قول پاریس هیلتون افسانه ای، “این داغ است.”
کیف پول های ارز دیجیتال بر اساس نگهداری کلید خصوصی:
هنگامی که صحبت از پول نقد می شود، دو روش برای ایمن نگه داشتن آن وجود دارد:
- خودتان آن را انجام دهید و تمام مسئولیت آن را بر عهده بگیرید. (آن را زیر تشک خود پنهان کنید یا در یک گاوصندوق نگه دارید.)
- به شخص دیگری اعتماد کنید تا این کار را برای شما انجام دهد. (مانند بانک.)
همین امر در مورد ارزهای دیجیتال تحت مفهوم “نگهداری” نیز صدق می کند.
در مورد ارزهای دیجیتال، “نگهداری” به توانایی یک نهاد یا شخص ثالث معتمد برای نگهداری و محافظت از کلیدهای خصوصی و دارایی های ارز دیجیتال مشتریان خود اشاره دارد.
از نظر نگهداری، کیف پول های بیت کوین را می توان به دو دسته تقسیم کرد:
- کیف پول های امانی: ارائه دهنده کیف پول به بیت کوین شما دسترسی دارد.
- کیف پول های غیر امانی: ارائه دهنده کیف پول به بیت کوین شما دسترسی ندارد.
کیف پول های امانی:
یک کیف پول امانی توسط یک نهاد معتمد کنترل می شود و به طور معمول کاربر برای دسترسی به محتوای آن باید از طریق یک رابط وب اقدام کند. این سایت ها کلیدهای خصوصی را برای شما نگه می دارند تا مجبور نباشید نگران آنها باشید.
کیف پول های امانی همچنین به عنوان “کیف پول های میزبانی شده” شناخته می شوند. کیف پول ها به عنوان “میزبانی شده” در نظر گرفته می شوند زیرا یک شخص ثالث ارز دیجیتال شما را برای شما نگه می دارد، مشابه روشی که یک بانک پول شما را در یک حساب پس انداز یا جاری نگه می دارد.
کیف پول هایی که توسط صرافی های متمرکز ارز دیجیتال (CEX ها) ارائه می شوند، نمونه رایجی از کیف پول های امانی هستند. آنها بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال شما را در یک حساب نگه می دارند و آنها کلیدها را مدیریت و کنترل می کنند. به این معنی که آنها کنترل کامل بر وجوه شما دارند. شما فقط مجوز ارسال و دریافت بیت کوین را دارید.
یک ضرب المثل محبوب در دنیای رمز ارز وجود دارد: “اگر کلیدهایتان را کنترل نکنید، سکه هایتان را هم کنترل نمی کنید.”
اگر ارز دیجیتال را در یک صرافی نگه دارید، “متولی” کلیدهای خصوصی شما است. شما کلیدهای خود را به همان شکلی به آن واگذار می کنید که به خزانه بانک اعتماد می کنید تا پول نقد شما را نگه دارد. هنگام استفاده از یک کیف پول امانی، همیشه این خطر وجود دارد که نهاد ثالث مورد اعتماد مورد هک قرار گیرد یا ممکن است تمام ارز دیجیتال خود را از دست بدهید.
بسیاری از مردم از راحتی استفاده از یک کیف پول امانی لذت می برند زیرا مجبور نیستند کلیدهای خصوصی خود را ذخیره کنند و نگران گم شدن آنها باشند. دسترسی به یک کیف پول امانی معمولاً فقط به یک رمز عبور نیاز دارد و حتی اگر رمز عبور خود را گم یا فراموش کنید، همیشه می توانید با ارائه دهنده شخص ثالث تماس بگیرید تا رمز عبور خود را بازنشانی کنید.
کیف پول های غیر امانی:
یک کیف پول غیر امانی به کاربر کنترل کامل بر وجوه و کلیدهای خصوصی یا عبارت بازیابی مرتبط با آن را می دهد. این عالی به نظر می رسد، اما به این معنی است که شما مسئول کامل امنیت کلیدهای خصوصی خود هستید. در حالی که کیف پول های غیر امانی نرم افزاری را که برای مدیریت رمز ارز خود نیاز دارید در اختیار شما قرار می دهند، مسئولیت ایمن نگه داشتن کلیدهای خصوصی شما به طور کامل بر عهده شما است.
هیچ شخص ثالث یا “متولی” برای ایمن نگه داشتن ارز دیجیتال شما وجود ندارد. اگر کلید خصوصی یا عبارت بازیابی خود را گم یا فراموش کنید، هیچ راهی برای دسترسی به ارز دیجیتال خود ندارید. آنها روی هیچ سرور آنلاینی توسط یک شخص ثالث معتمد ذخیره نمی شوند و به همین دلیل بسیار کمتر در معرض سرقت یا هک شدن هستند.
اگر آنها را گم کنید، برای همیشه به وجوه خود دسترسی نخواهید داشت. هیچ نهاد یا شخص ثالثی وجود ندارد که بتوانید با آن تماس بگیرید تا به شما در بازیابی کلیدهای خصوصی خود کمک کند. و اگر شخص دیگری کلید خصوصی شما را پیدا کند، دسترسی کامل به ارز دیجیتال شما را خواهد داشت. به همین دلیل است که زمانی که ارز دیجیتال خود را به هیچ کس نمی سپارید و با ذخیره کلیدهای خصوصی خود به تنهایی مسئولیت وجوه خود را بر عهده می گیرید.
کیف پول بیت کوین برای ذخیره کلیدهای خصوصی و عمومی که برای ارسال و دریافت تراکنش ها استفاده می شود، ضروری است. انواع مختلف کیف پول ها سطوح مختلفی از امنیت و سهولت استفاده را ارائه می دهند.
اگر امنیت و ذخیره سازی بلندمدت هدف اصلی شما باشد، یک کیف پول سرد گزینه بهتری نسبت به کیف پول داغ است. کیف پول های سخت افزاری Ledger، Trezor یا SecuX نمونه هایی از کیف پول های سرد هستند. اگر می خواهید تراکنش های مکرر و سریع را بدون اینکه مسئولیت کامل امنیت کیف پول و عبارت بازیابی خود را بر عهده بگیرید، یک کیف پول داغ امانی ممکن است گزینه بهتری باشد. در نهایت، انتخاب نوع کیف پول به نیازها و ترجیحات فردی شما بستگی دارد.
موارد مهمی که باید به خاطر داشته باشید:
- قبل از انتخاب کیف پول، تحقیقات خود را انجام دهید و شهرت و امنیت آن را بررسی کنید.
- همیشه از یک رمز عبور قوی و منحصر به فرد برای کیف پول خود استفاده کنید.
- هرگز کلیدهای خصوصی یا عبارت بازیابی خود را با کسی به اشتراک نگذارید.
- از کیف پول خود برای ذخیره وجوهی که توانایی از دست دادن آنها را ندارید استفاده نکنید.
