کوین حریم خصوصی چیست / یک کوین حریم خصوصی نوعی از ارزهای دیجیتال است که از فناوری‌های خاصی استفاده می‌کند تا بسیار دشوار باشد که یک فرد خاص به یک تراکنش خاص لینک شود، و این امر هویت طرفین درگیر و جزئیات تراکنش مثل مقدار انتقال داده شده را مخفی نگه می‌دارد.
برخلاف باور عمومی، بیشتر ارزهای دیجیتال از جمله بیت‌کوین حریم خصوصی را فراهم نمی‌کنند. در طراحی بیت‌کوین، تراکنش‌ها که روی بلاکچین ثبت می‌شوند، عمومی هستند. تراکنش‌ها بین آدرس‌های کیف پول (که فقط یک رشته از حروف و اعداد مرتبط با کیف پول شما هستند) انجام می‌شوند.
اگر با مفهوم “کیف پول” و “آدرس” آشنا نیستید، لطفاً به راهنمای مبتدیان من در مورد کیف پول‌های بیت‌کوین مراجعه کنید. بسته به ارز دیجیتال، اطلاعات ثبت شده روی بلاکچین می‌تواند شامل جزئیاتی مثل آدرس کیف پول فرستنده و گیرنده و مقدار تراکنش باشد.
برای مثال، هر زمان که یک تراکنش بیت‌کوین انجام می‌شود، همه می‌توانند ببینند که مالکیت بیت‌کوین از یک آدرس بیت‌کوین به آدرس بیت‌کوین دیگری منتقل شده است. اگر کسی برای شما بیت‌کوین ارسال کند، از آنجا که آدرس‌ها عمومی هستند، هر کسی می‌تواند ببیند که چقدر بیت‌کوین دریافت کرده‌اید.
هنگامی که می‌خواهید بیت‌کوین به دیگران ارسال کنید، آن‌ها باید آدرس بیت‌کوین خود را به شما بدهند و هنگامی که این آدرس را بدانید، می‌توانید بفهمید که چقدر بیت‌کوین در آن آدرس دارند (با استفاده از یک بلاک اکسپلورر).
به طور نظری، از آنجایی که تنها اطلاعات نمایش داده شده درباره فرستنده یا گیرنده آدرس کیف پول آن‌ها است که باز هم فقط یک رشته از حروف و اعداد است، هویت واقعی آن‌ها را نمی‌دانید.
اما اگر یک آدرس بیت‌کوین بتواند به شخصی که پشت آن است لینک شود، از آنجا که بلاکچین یک دفتر عمومی است، می‌توانید تاریخچه کامل تراکنش‌های آن شخص و مقدار ارز دیجیتال که هم‌اکنون دارد را ببینید.
اگر حتی یک آدرس به شخص خاصی مرتبط باشد، سایر آدرس‌های موجود در گروه تراکنش‌های روی بلاکچین می‌توانند به همان شخص مرتبط شوند. برای مثال، آدرس بیت‌کوین ساتوشی ناکاموتو عمومی و به شدت زیر نظر است. شما می‌توانید تمام بیت‌کوین‌هایی که این آدرس دریافت کرده (میلیون‌ها!) و ارسال نکرده را ببینید.
اگر او/اوها/آن‌ها تصمیم بگیرند بیت‌کوین از این آدرس ارسال کنند، تمام دنیا خواهند فهمید. و همانطور که هر بار کندال جنر یک دوست پسر جدید پیدا می‌کند، توجه به هر دو آدرس: ساتوشی و گیرنده، جلب خواهد شد. این روزها، لینک کردن هویت یک شخص به یک آدرس کیف پول چندان سخت نیست. اگر از یک صرافی متمرکز ارز دیجیتال (CEX) استفاده کنید، لازم است که یک فرآیند شناسایی مشتری (KYC) را طی کنید که هویت شما را به صرافی آشکار می‌کند.
همچنین، شرکت‌هایی مانند Chainalysis یا CipherTrace وجود دارند که ابزارهایی ایجاد می‌کنند که می‌توانند تراکنش‌ها را تحلیل کرده و طرفین درگیر را شناسایی کنند. برخی از اعضای جامعه ارزهای دیجیتال معتقدند که طراحی اصلی بلاکچین ساتوشی ناکاموتو شفافیت بیش از حد دارد، بنابراین کوین‌های حریم خصوصی برای رفع این “نقص” توسعه یافته‌اند.
کوین حریم خصوصی چیست؟
همانطور که از نامش پیداست، یک کوین حریم خصوصی هویت کاربران و دیگر داده‌های تراکنش‌ها را… خصوصی نگه می‌دارد. حریم خصوصی توانایی حفظ هویت و فعالیت‌های خود از دید دیگران است.
کوین‌های حریم خصوصی، که به عنوان “کوین‌های خصوصی” یا “کوین‌های ناشناس” نیز شناخته می‌شوند، ارزهای دیجیتالی هستند که هرگونه اطلاعاتی که می‌تواند فردی را به یک تراکنش لینک کند و دیگر اطلاعات مثل مقدار تراکنش و موجودی فعلی آدرس‌های کیف پول را مخفی می‌کنند.
برای مثال، خریدار و فرستنده یک تراکنش مقدار تراکنش و طرف‌های درگیر (خودشان) را خواهند دانست، اما این اطلاعات برای هر کسی دیگری غیر قابل دسترسی خواهد بود. این امر به کاربران اجازه می‌دهد تا ناشناس باقی بمانند و فعالیت‌های تراکنشی خود را پنهان کنند.
برای اینکه کاملاً ناشناس بمانید، باید غیر ممکن باشد که تراکنش‌های مختلفی که توسط یک شخص انجام شده‌اند را به یکدیگر لینک کنید.همه کوین‌های حریم خصوصی سطح یکسانی از حریم خصوصی را ارائه نمی‌دهند و در میزان ناشناس بودن متفاوت هستند.
کوین‌های حریم خصوصی چگونه کار می‌کنند؟
با گذشت زمان، ممکن است بتوانید آدرس کیف پول خود را با هویت خود لینک کرده و ببینید که چقدر ارز دیجیتال دارید زیرا همه چیز در بلاکچین عمومی است.
با کوین‌های حریم خصوصی، این کار بسیار دشوارتر خواهد بود.کوین‌های حریم خصوصی معمولاً به دو روش حریم خصوصی را فراهم می‌کنند:
- ارائه ناشناسی برای مخفی کردن هویت افراد پشت تراکنش‌ها.
- ارائه غیرقابل ردیابی بودن برای جلوگیری از دنبال کردن مسیر تراکنش توسط ناظران خارجی.
- کوین‌های حریم خصوصی از روش‌های مختلفی برای ناشناس کردن کاربران و غیرقابل ردیابی کردن تراکنش‌ها استفاده می‌کنند، مانند استفاده از آدرس‌های “پنهان” یک‌بار مصرف و “مخلوط کردن” چندین تراکنش با هم برای ایجاد یک تراکنش واحد.
کوین‌های حریم خصوصی محبوب کدامند؟
بیایید به برخی از کوین‌های حریم خصوصی محبوب نگاهی بیندازیم.
- دش (Dash)
دش که بر اساس کد منبع بیت‌کوین ساخته شده است، در سال 2014 راه‌اندازی شد. نام اصلی آن “ایکس‌کوین” بود، سپس به “دارک‌کوین” تغییر نام داد تا ویژگی‌های حریم خصوصی و ناشناسی آن را برجسته کند و سپس دوباره به “دش” تغییر نام داد که بر اساس املای کوتاه شده “پول دیجیتال” است.
دش از روشی به نام “کوین‌جوین” (با نام تجاری “پراویتبند”) استفاده می‌کند که حریم خصوصی را با مخلوط کردن دش شما با سایر کاربران فراهم می‌کند و شناسایی تراکنش خاص شما و ردیابی تاریخچه تراکنش شما را دشوار می‌کند.
مقدار تراکنش شما به واحدهای استاندارد شکسته می‌شود. این واحدها 0.01 دش، 0.1 دش، 1 دش و 10 دش هستند. سپس تراکنش با تراکنش‌های دو کاربر دیگر که می‌خواهند همان مقدار را ارسال کنند، مخلوط می‌شود. این فرآیند در پس‌زمینه بدون هیچ دخالتی از جانب شما انجام می‌شود.
با این که دش در گذشته به عنوان “اولین ارز دیجیتال محور حریم خصوصی در جهان” شناخته می‌شد، اکنون به نظر می‌رسد که از برچسب “کوین حریم خصوصی” فاصله گرفته است. به جای بهینه‌سازی برای حریم خصوصی، تمرکز آن به سرعت و قابلیت استفاده برای تراکنش‌های روزمره تغییر کرده است.
- مونرو (Monero)
مونرو به عنوان معتبرترین و قابل اعتمادترین کوین حریم خصوصی امروزه محسوب می‌شود، بنابراین تعجبی ندارد که محبوب‌ترین و بزرگ‌ترین کوین حریم خصوصی است.
مونرو که در سال 2014 راه‌اندازی شد، بر اساس بایت‌کوین، یک کوین متمرکز بر حریم خصوصی که توسط جامعه آن رها شد هنگامی که کشف شد توسعه‌دهندگان بایت‌کوین ادعاهای مشکوکی داشته‌اند، ساخته شده است. مونرو از چندین فناوری مختلف که با هم کار می‌کنند تا حریم خصوصی را فراهم کنند استفاده می‌کند:
- امضاهای حلقوی (هویت فرستنده واقعی را با مخلوط کردن آن با هویت‌های تقلبی پنهان می‌کند)
- آدرس‌های مخفی (اطمینان می‌دهد که فقط فرستنده و گیرنده از مقصد پرداخت آگاهند)
- RingCT (مقدار تراکنش را پنهان می‌کند)
- Dandelion++ (لینک کردن تراکنش به آدرس IP را سخت می‌کند)
- مونرو تراکنش‌ها را غیرقابل لینک و غیرقابل ردیابی می‌کند و هویت هر
